وبلاگ سلام پر از مقاله های علمی

کائوچو

این درخت، گیاهی گرمسیری است که اصلیت

 آن به کشور برزیل تعلق دارد. «کائوچو» نام دیگر 

لاتکس است. این واژه از عبارتی سرخ‌پوستی گرفته شده است.

 «کاوو- او- چو» به زبان سرخ‌پوستان

 آمریکای مرکز یعنی «اشک‌های درخت». 

ذره‌های لاتکس در شیره بسیاری 

از گیاهان وجود دارد؛ اما بیش 

از همه در شیره

 درخت کائوچو یافت می‌شود شیره درخت طعمی ترش دارد و مانند شیر فاسد شده بوی بدی می‌دهد.

پس از خارج شدن شیره‌ها از درخت‌ها، کارگرها آن را جمع‌ می‌کنند. صمغ خشک شده ابتدا 

شسته و سپس به قطعات ریزتر خرد

 می‌شود؛ هر چقدر خردتر شود،‌ بهتر است.

 شیوه

 نگه‌داری این ماده اولیه تا سال‌ها معمای پژوهشگران بود. ماده خام لاتکس خیلی زود کهنه و خراب می‌شود. در آغاز قرن ۱۹ میلادی، تلاش شد تا از پارچه‌ای که روی آن به وسیله لاتکس پوشانده شده بود، جلیقه نجات بسازند. نتیجه آزمایش یک شکست بزرگ بود. ماده لاتکس زیر نور آفتاب ذوب شد و به درون آب ریخت.

کائوچو یکی از مواد لاستیکی است. معنی لغوی کائوچو (caoutchouc)، درخت گریان است.

کائوچو، رزین صمغی از شیره درختان و گیاهان متعدد، بویژه

 از درخت هیوا (Hevea brasiliesis) است که در کشورهای گرمسیری

 در آسیای جنوبی (مالزی، اندونزی، سیلان، هند) و آفریقا (کنگو و لبیریا) 

می روید و از آن الاستمرهای کائوچوی طبیعی ساخته می شود

. رزین صمغی، قبلا به کائوچوی هندی اطلاق می شد، 

ولی اسمی که توسط چالز گودییرGoodyear به آن داده شد، 

صمغ الاستیک بوده است.

فرانسویها نام این ماده را کائوچو (Caoutchouc) و انگلیسیها چون نوشته های مدادی را با آن پاک می کردند رابر (Rubber) گذاشتند و از آنجائی که منشاء آن طبیعت است این ماده به نام لاستیک طبیعی نیز معروف گردید.

کائوچو طبیعی یک ترکیب بزرگ از مولکول n ( C5 H8) است

 که n در آن بین ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ م‍ی باشد، از ایزوپرن ساخته شده و مانند چربی در شیر شیرابه می سازد و این ماده

.: به بلاگیکس خوش آمدید :.